کد مطلب:124345 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:124
سخنان او در نماز جمعه
[27]-46- صدوق رحمه الله با سند خود از محمد بن سیرین نقل كرده است:از چندین نقر از بزرگان بصره شنیدم:
چون علی بن ابیطالب علیه السلام از [آشوب] جمل فراغت یافت، مریض شد. جمعه فرارسید و علی علیه السلام از نماز جمعه بازماند. به فرزند خود، حسن علیه السلام فرمود:فرزندم! برو با مردم نماز جمعه بخوان. حسن علیه السلام به سوی مسجد حركت كرد. وی پس از آن كه بر منبر رفت، حمد و ثنای خداوند به جا آورد، شهادتین گفت و بر پیامبر خدا صلی الله علیه و آله درود فرستاد، فرمود:هان، ای مردم! خدا پیامبری را ویژه ی [خاندان] ما كرد، ما را بر آفریده های خود برگزید و كتاب و وحی خود را بر ما فرو فرستاد. به خدا سوگند! كسی از حق ما چیزی نمی كاهد مگر آن كه خدا از دنیای كنونی او، و آینده ی آخرت او، آرام آرام بكاهد. هیچ دولتی بر ما [حاكم] نخواهد بود، مگر آن كه سرانجام نیك برای ما خواهد شد؛ «و قطعا پس از چندی خبر آن را خواهید دانست.» [1] .
سپس حسن علیه السلام با مردم نماز جمعه خواند. [گزارش] سخن او به پدر بزرگوارش رسید. چون نزد پدر آمد، امام علیه السلام به او نگریست و نتوانست از اشك خود - كه بر گونه ها جاری بود - جلوگیری كند. او را به خود نزدیك ساخت و پیشانی اش را بوسید و فرمود:پدر و مادرم فدایت باد! [و این آیه ی شریفه را خواند:] «فرزندانی كه بعضی از آنان از نسل بعضی دیگر و خداوند شنوای داناست. [2] » [3] .
[ صفحه 65]
[28]-47- مسعودی می گوید:
علی علیه السلام - كه خدا او را شریف و بزرگوار دارد - بیمار شد و به فرزند خود، حسن علیه السلام دستور داد تا در روز جمعه با مردم نماز گزارد. او بر منبر رفت و حمد و ثنای خداوند به جا آورد و فرمود:خدا هیچ پیامبری را برنیانگیخت مگر آن كه برای او مهتر، دودمان، و سرا برگزید. سوگند به آن خدایی كه محمد صلی الله علیه و آله را بحق به پیامبری برانگیخت! هیچ كسی از حق ما، اهل بیت نمی كاهد مگر آن كه خدا همانند آن را از عمل او بكاهد و هیچ دولتی بر ما [حاكم] نخواهد بود مگر آن كه سرانجام نیك برای ما خواهد شد؛ «و قطعا پس از چندی خبر آن را خواهید دانست. [4] » [5] .
چون علی بن ابیطالب علیه السلام از [آشوب] جمل فراغت یافت، مریض شد. جمعه فرارسید و علی علیه السلام از نماز جمعه بازماند. به فرزند خود، حسن علیه السلام فرمود:فرزندم! برو با مردم نماز جمعه بخوان. حسن علیه السلام به سوی مسجد حركت كرد. وی پس از آن كه بر منبر رفت، حمد و ثنای خداوند به جا آورد، شهادتین گفت و بر پیامبر خدا صلی الله علیه و آله درود فرستاد، فرمود:هان، ای مردم! خدا پیامبری را ویژه ی [خاندان] ما كرد، ما را بر آفریده های خود برگزید و كتاب و وحی خود را بر ما فرو فرستاد. به خدا سوگند! كسی از حق ما چیزی نمی كاهد مگر آن كه خدا از دنیای كنونی او، و آینده ی آخرت او، آرام آرام بكاهد. هیچ دولتی بر ما [حاكم] نخواهد بود، مگر آن كه سرانجام نیك برای ما خواهد شد؛ «و قطعا پس از چندی خبر آن را خواهید دانست.» [1] .
سپس حسن علیه السلام با مردم نماز جمعه خواند. [گزارش] سخن او به پدر بزرگوارش رسید. چون نزد پدر آمد، امام علیه السلام به او نگریست و نتوانست از اشك خود - كه بر گونه ها جاری بود - جلوگیری كند. او را به خود نزدیك ساخت و پیشانی اش را بوسید و فرمود:پدر و مادرم فدایت باد! [و این آیه ی شریفه را خواند:] «فرزندانی كه بعضی از آنان از نسل بعضی دیگر و خداوند شنوای داناست. [2] » [3] .
[ صفحه 65]
[28]-47- مسعودی می گوید:
علی علیه السلام - كه خدا او را شریف و بزرگوار دارد - بیمار شد و به فرزند خود، حسن علیه السلام دستور داد تا در روز جمعه با مردم نماز گزارد. او بر منبر رفت و حمد و ثنای خداوند به جا آورد و فرمود:خدا هیچ پیامبری را برنیانگیخت مگر آن كه برای او مهتر، دودمان، و سرا برگزید. سوگند به آن خدایی كه محمد صلی الله علیه و آله را بحق به پیامبری برانگیخت! هیچ كسی از حق ما، اهل بیت نمی كاهد مگر آن كه خدا همانند آن را از عمل او بكاهد و هیچ دولتی بر ما [حاكم] نخواهد بود مگر آن كه سرانجام نیك برای ما خواهد شد؛ «و قطعا پس از چندی خبر آن را خواهید دانست. [4] » [5] .
[1] ص:88؛ (و لتعلمن نبأه بعد حين).
[2] آل عمران:34؛ (ذرية بعضها من بعض والله سميع عليم).
[3] امالي:82 ح 121.
[4] ص:88؛ (و لتعلمن نبأه بعد حين).
[5] مروج الذهب 9:3.